Leporello's

De laatste opdracht van het jaar was het maken van een leporello. Een schilderij in boekformaat. Vrij snel had ik mijn onderwerp. Het werd: The story of my life.
Ik maakte in een half uurtje in het klein een boekje en werkte dat later wat groter uit.
In het kleine boekje kwam alleen de naaste familie voor, maar in de grote kwamen er veel meer bij. Neven, nichten schoonfamilie enz.
Daarom heet het kleine boekje: The (small) story of my life. En de grote: The (extended) story of my life.
De blade werden aan elkaar gemaakt met schildertape, dat ik daarna overschilderde.
Omdat ik de kleuren van de regenboog gebruikte en daarna een schattig gedichtje vond heb ik dat gedichtje op de grote op het titelblad geschreven.

Daarna enthousiast geworden, maakte ik met een paar oude visitekaartjes en wat pleister een leporello die verschillende namen kan hebben. Bijvoorbeeld: de klas, nieuwe vrienden of Out of office. Ik heb  de foto's gebruikt van de cursisten van de schildercursus waaraan ik dit jaar ben begonnen.

Verlangen

Dit schilderij heb ik eerder gemaakt dan La vida rural, maar ik heb het later nog wat aangepast. Ik ben niet zeker of het nu zo blijft.De inspiratie kwam oorspronkelijk van Munch. Ik zag de tentoonstelling van hem in de kunsthal.
Munch vind ik erg moeilijk als inspiratiebron en dus werd het in de loop van de tijd mijn eigen verlangen naar mijn familie.
Hieronder volgt de ontwikkeling van het schilderij.
Het begon met een bekend beeld uit Singapore. Maar omdat ik het wat leeg vond schilderde ik het beeld van Raffles erbij. Waarschijnlijk staat het niet precies op die plaats, maar dat is een dichterlijke vrijheid die ik me graag permiteer.

Voordat ik de familie erbij schilderde, heb ik ze eerst op een apart papiertje geschilderd om te zien waar ze moesten komen.

Nu staan ze als een groepje toeristen in hun eigen land.

La vida rural

Het schilderijtje van Portugal kreeg nog wat meer Portugees karakter door een bankje bij de boom te zetten met daarop twee mannetjes en naast de boom nog een hondje. Nu is het een vakantieherinnering geworden.

Lijnen

De opdracht was in een oud schilderij de lijnen zoeken en langs de lijnen je eigen schilderij maken. Ik kwam moeilijk op gang, maar na een vakantie in Portugal vond ik inspiratie in oude huisjes, kurkeiken en oude mannetjes.

Binnenkort het eindresultaat.



Geïnspireerd door Oepts

In de kunsthal waren Munch en Oepts te bewonderen. Na de excursie naar de kunsthal zouden we een schilderij maken volgens Munch of volgens Oepts. Uiteindelijk koos iedereen voor Oepts omdat dat makkelijker en vrolijker was. Iedereen kocht bijna het boek met alle werken van Oepts. Ik ook. En ik heb het goed bestudeerd en ben daarna aan de slag gegaan om op zijn Oepts te werken.
Ik vond het leuk om te doen en bij de nabeschouwing zei de docent: je zou er nog iets aan kunnen doen maar ik zeg niet wat, maar het is zo ook wel goed.
Ik heb er daarna nog een klein bootje bij geschilderd en ben nog steeds aan het kijken wat er nog aan kan worden verbeterd. Over een half jaar zou het er zomaar helemaal anders uit kunnen zien.

Metamorfose

Hier nog even het begin van het portret. Het zou een meisje worden bij het schilderij dat ik eerder had gemaakt, maar ik vond het nog steeds niet leuk en ging maar door. Tenslotte bedacht ik ineens dat het een zelfportret moest worden en dat werd het dus ook. Ik kan niet makkelijk iets weggooien, maar ik kan het wel helemaal veranderen.

Het deed me wat

De bedoeling was na eerst van een oude meester iets geschilderd te hebben je een modern schilderij zou maken dat erbij zou passen. Ik besloot het beeld te spiegelen en het andere schilderij te verwerken in het tweede. Ik maakte een meisje met een gele hoed en met een roze, licht blauw gezicht. De achtergrond vind ik altijd moeilijk. Ik kreeg de aanbeveling om rechts de achtergrond wat donkerder te maken. Toen ik dat gedaan had was ik helemaal gelukkig met het resultaat en besloot de rest ook zo aan te passen dat het er meer op leek. Vol enthousiasme maakte ik de linkerkant wat lichter, maar met dezelfde penseelstreken. Plotseling zag ik dat het mooie stukje verdwenen was. Niet omdat ik het had overgeschilderd, maar onder invloed van de rest.
Na een bezoek aan de Kunsthal (Munch en Oepts) paste ik nog wat aan. Als ik bijna slaap heb ik nog wel eens een idee en deze keer besloot ik om het schilderij dat ik erin verwerkt had te verwijderen en om er een zelfportret van te maken. Dat gaf weer veel inspiratie. En toen ik dat had gedaan en het nog eens goed bekeek, moest ik vreselijk lachen om het resultaat. En was daar blij mee omdat het de eerste keer was dat een schilderij van mij emoties opwekte.  En al was het maar bij mezelf, dat is toch wat je wilt.

Nog niet helemaal af