De bedoeling was na eerst van een oude meester iets geschilderd te hebben je een modern schilderij zou maken dat erbij zou passen. Ik besloot het beeld te spiegelen en het andere schilderij te verwerken in het tweede. Ik maakte een meisje met een gele hoed en met een roze, licht blauw gezicht. De achtergrond vind ik altijd moeilijk. Ik kreeg de aanbeveling om rechts de achtergrond wat donkerder te maken. Toen ik dat gedaan had was ik helemaal gelukkig met het resultaat en besloot de rest ook zo aan te passen dat het er meer op leek. Vol enthousiasme maakte ik de linkerkant wat lichter, maar met dezelfde penseelstreken. Plotseling zag ik dat het mooie stukje verdwenen was. Niet omdat ik het had overgeschilderd, maar onder invloed van de rest.
Na een bezoek aan de Kunsthal (Munch en Oepts) paste ik nog wat aan. Als ik bijna slaap heb ik nog wel eens een idee en deze keer besloot ik om het schilderij dat ik erin verwerkt had te verwijderen en om er een zelfportret van te maken. Dat gaf weer veel inspiratie. En toen ik dat had gedaan en het nog eens goed bekeek, moest ik vreselijk lachen om het resultaat. En was daar blij mee omdat het de eerste keer was dat een schilderij van mij emoties opwekte. En al was het maar bij mezelf, dat is toch wat je wilt.
Nog niet helemaal af
Geen opmerkingen:
Een reactie posten